Ik ben Hilde, en woon sinds oktober 2022 in Bowoaters cohousing.

Ik was op zoek naar rust en sociaal contact, twee elementen die ik hier in huis terugvind.

Een volwaardig appartement om je terug te trekken, en genoeg nabijheid van medebewoners om samen dingen te doen, is voor mij het ideale plaatje.

Een keer een babbeltje, een gezelschapsspel spelen, gaan fietsen, samen koken, genieten van de tuin,… dat zijn misschien geen grote dingen, maar het maakt wel dat ik het hier fijn vind om samen te wonen.

Verder ben ik graag creatief bezig, waar ik soms ook de andere medebewoners in meeneem om bvb samen kaartjes te maken, of zelfs ons eigen appartementnummer in mozaïek te maken. Zo verleggen we onze grenzen en leren we nog elke dag van elkaar.

Ook iets van activiteiten hier organiseren vind ik leuk om doen. Samen overleggen hoe en wat, wie doet wat? Het houdt je actief en geeft je een zinvolle tijdsinvulling.

Buitenshuis ben ik ook nog actief als gentle clown. Het begrip cliniclown kent iedereen wel; eigenlijk doen wij hetzelfde, alleen is onze doelgroep personen met dementie en volwassenen met een verstandelijke beperking. 

Hallo,

Ik ben Nicole.

Ik ben bij cohousing Bowoaters  betrokken van bij het begin. Ik woon hier dus al sedert februari 2020.

Ik woon hier zeer graag.
Er zijn 9 flats en verschillende gemeenschappelijke ruimtes. Deze kleinschaligheid bevalt me goed. Ik heb het gevoel in een grote familie te leven met behoud van mijn privéleven.

Iedere bewoner draagt zijn steentje bij in het beheer van de woning. Ik koos voor de werkgroepen onthaal en financiën. Daar aan deelnemen zorgt ervoor dat ik actief blijf. Het geeft me een doel .

Even zinvol vind ik mijn ‘werk’ als vrijwilliger bij onze lokale solidaire kruidenier en in het lokale dienstencentrum in onze wijk. 

Daarnaast blijft er  tijd voor mijn andere liefhebberijen:  geschiedenis – vooral van Gent – , koken, lezen en vooral  samenleven met de Bowoaterkes.

Hallo,

Ik ben Gudrun. Ik woon sinds half juli in het Abbeyfield huis Bowoaters in Gent. Ik woonde een veel te lange tijd alleen, maar door de coronapandemie ben ik echt gaan beseffen hoe het is om eenzaam te zijn. Omdat ik wegens ziekte een verminderde immuniteit had, heb ik twee jaar lang niemand gezien.

Ik wist dat ik dat nooit meer wilde meemaken! Via mijn zus, wist ik dat hier een flatje vrijkwam. Ze had al veel verteld over het cohousing in Bowoaters. Ik had er zin in gekregen om het hier te komen ontdekken!

Door een paar keren op bezoek te komen en ook eens te blijven logeren wist ik snel dat deze vorm van samenleven wel iets voor mij

was. De bewoners hebben mij hier telkens bijzonder goed ontvangen.

Van een uitgebreid en lekker ontbijt over koffie met taart en een heerlijke warme maaltijd was ik er helemaal voor gewonnen om hier mijn weg voor coöptatie te starten. Nu een goed half jaar later ben ik hier reeds goed ingeburgerd! Ieder draagt zijn steentje bij om het samenleven aangenaam en vlot te laten verlopen! In de gemeenschappelijke ruimte beneden drinken we koffie, spelen we verslavende kaartspelletjes of hebben we gewoon een leuke babbel

Sinds ik hier woon heb ik nooit meer de eenzaamheid ervaren die ik gekend heb! In het lokale dienstencentrum volgde ik al een cursus keramiek. Ik heb twee kinderen en vier kleinkinderen die ik doodgraag zie! In mijn eerdere leven was ik een onderwijzeres, een uitdagende job die ik met hart en ziel gedaan heb!

Ik hoop hier nog veel mooie, leuke en boeiende jaren te mogen beleven!